همه چیز در مورد USB3

رررتقریباً هشت سال پیش بود که حافظه‌های فلش کم‌حجم و گرونقیمتی که 12 مگابیت در ثانیه  اطلاعات رو با سرعت شتر جابجا می‌کردند، جای خودشون رو به کول‌دیسک‌هایی دادن که 40 برابر سریعتر، دیتا رو می‌شد روشون جابجا کرد و البته پُز یک مارک USB2.0 رو خودشون رو هم میومدند!… و حالا دوران USB2.0 تموم شد و تکنولوژی شماره‌ی 3.0، با سرعت ده‌برابر قبلی، به دنیا عرضه شد. ده‌بار سریعتر کم نیست…! یعنی راستش یه کم ترسناکه! پذیرشش مشکله…! و از این حرفایی که دو روز دیگه عادی می‌شن!
در این مقال (یا مقاله، یا مجال یا غیره!) تصمیم داریم (یعنی دارم) که به تفاوت‌های این تکنولوژی USB3.0 با برادر بزرگترش بپردازیم. باید دید و فهمید و متوجه شد که این پیشرفت اصلاً نباید با مثلاً تغییر ویندوز از XP به  Vista مقایسه بشه! برویم ببینیم برای چی این حرف رو می‌زنم….

مثل زمانی که 1.0 شد 2.0، و شما روی دستگاه‌های مختلف می‌تونستین از هردو نوع کابل استفاده کنین، USB3.0 هم این قابلیت سازگاری رو با دستگاه‌های دو ورژن قبلی حفظ کرده. البته دیگه نیازی به توضیح نیست که وقتی کابل USB3.0 رو به سخت‌افزاری که از پورت USB2.0 استفاده می‌کنه بزنید، سرعتتون بالا نمیره. برای استفاده ماکزیمم از پهنای باند، هم پورت و هم کابل باید USB3.0 Support باشند.
قابلیت سازگاری USB نسخه سه، به طراحی اون برمی‌گرده. در نگاه اول، کانکتورهای USB3.0 عین مدل‌های قبلی هستند؛ USB2.0 کلاً از چهارتا سیم استفاده می‌کرد که دوتاش برای انتقال داده‌ها بودن و دوتای دیگه جریان برق رو تامین می‌کردند. اما در همون نگاه اول که صحبتش شد، متوجه می‌شید که کابل USB3.0، کلفت‌تر از این حرفاست! دلیلش هم اینه که پنج تا سیم دیگه هم به چهارتای قبل اضافه شدن، منتها کنتاکت‌های داخل کانکتور جوری چیده شد‌ن که باید یه کم بیش از نگاه اول، بهش نگاه کنید تا متوجهشون بشید!

اما این اضافه‎جات برای چیستند؟! اگر دقت کرده باشید، وقتی می‌خواین یه فایلی رو روی CoolDisk تون بریزید و همزمان هم از روی اون، یه فایل رو به جای دیگه کپی کنید، نمی‌تونید. یعنی می‌شه، اما سرعت، به شکل اسفناکی افت می‌کنه و شما رو از انجامش پشیمون. این مشکل تو USB3.0 دیگه وجود نداره. با استفاده از لاین اختصاصی ارسال و یه لاین مخصوص برای دریافت، (TX و RX) علاوه بر اینکه همزمانی ارسال و دریافت، امکان‌پذیر می‌شه، سرعت هم به شدت بالا میره.

تو مقدمه این مقاله گفتم که کناراومدن با سرعت USB3.0 بعد از یه مدت عادی میشه و… اما وقتی به مثال شرکت اینتل فکر می‌کنم، نمی‌تونم اصلاً عظمت قضیه رو درک کنم! فرض کنید یه HD-DVD دارین که خوب…27 گیگ حجمشه. با استفاده از یه هارد USB3.0، سرجمع 70 ثانیه طول می‌کشه تا کل این احتمالاً فیلم احتمالاً جذاب رو کپی کنید!! این زمان برای هاردهای اکسترنال فعلی، یه کم کمتر از 20 دقیقه ناقابله!! با این سرعت، یه CD در حدود کمی کمتر از دو ثانیه قابل کپیه!

البته این مثال، یه مقدار خام و دور از عمله. سرعت هارددیسک‎های مغناطیسی  محدود به RPM اونهاست. (RPM یا دور در دقیقه، یه معیار برای سرعت هارددیسک‎هاست که می‎تونه 5400 یا 7200 برای هاردهای SATA ی امروزی و سرعت‌های بالاتر برای هاردهای SCSI باشه)

قابلیت خوب دیگه‎ای که می‎شه تو USB3.0 بهش اشاره کرد، افزایش جریان‌دهی هاب USB تا 900 میلی‌آمپره. این مقدار رو تقسیم بر 9 کنید تا به جریان سورس USB2.0 برسید. این مزیت، اجازه‎ی اتصال همزمان تا چهار دستگاه‌ مختلف مثل MP3 Player، موبایل، PDA، دوربین دیجیتال و چیزای دیگه که با USB شارژ می‌شن رو بهتون میده. اینکه تعداد سوت‌های لازم برای شارژ شدن هم کاهش پیدا کنه، از نتایج همین مزیته.

خوب…همه‌ی اینا رو گفتیم  که برسیم به این نکته که حالا کابل USB3.0 رو خریدیم…دستگاهش رو از کچا بیاریم؟! جواب اینه: تا حدود 2010 اینا صبر پیشه کنید!
همه چیز آرامش‌ناکش خوبه!

خوشحال میشم نظر شما رو هم بدونم.....